ارزیابی عملکرد سازمان های مردم نهاد در مدیریت بحران؛ مطالعه موردی جمعیت هلال احمر استان مازندران

مشارکت های مردمی در قالب سازمان های مردم نهاد، همواره نقش موثری در کاهش آثار زیان بار بلایای طبیعی، نظیر سیل و زلزله داشته که در این میان عملکرد مدبرانه و تخصصی جمعیت هلالاحمر در مدیریت بحران ها حائز اهمیت و شایان توجه است. بر این اساس، پژوهش حاضر در صدد است تا ضمن بررسی عملکرد سازمان های مردم نهاد در مدیریت بحران، به طور خاص بر نقش آفرینی جمعیت هلال احمر استان مازندران تمرکز کند. نوشتار پیشِ رو که در زمره پژوهش های کاربردی قرار گرفته، با رویکردی آمیخته (کیفی و کمی) و با طرحی اکتشافی به رشته تحریر درآمده است؛ در بخش کیفی از شیوه توصیفی-پیمایشی و در بخش کمی از روش نمونه گیری هدفمند و همچنین تصادفی ساده بهره گرفته شده است. جامعه آماری در بخش کیفی متشکل از 20 تن از مدیران وخبرگان فعال در حوزه سازمانهای مردم نهاد و در بخش کمی، 1680 نفر از اعضای سازمان مردم نهاد در هلال احمر استان مازندران بوده است. داده ها از طریق پرسشنامه متضمن 50 سوال، کهتوسط نگارندگان مقاله تهیه شده، گردآوری شده و بواسطه آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی تجزیه و تحلیل شده است. یافته مقاله حاضر آن است که سازمان های مردم نهاد از طریق اعمالیشامل آموزش همگانی، تخصیص منابع، سرمایه اجتماعی، توسعه منابع انسانی و بازسازی و بازتوانی، در مدیریت بحران ایفای نقش می کنند. بررسی ها نشان داده است که کارکرد آموزش های همگانی با بار عاملی 0/831 دارای بیشترین میزان تاثیر و تخصیص منابع با بارعاملی 0/635 دارای کمترین اثرگزاری است.

Keywords:

سازمان های مردم نهاد , مدیریت بحران , هلال احمر