بررسی نقش خودکارآمدی وتاب آوری در پیش بینی بهزیستی روانشناختی در زنان مطلقه شهر اصفهان

هدف این پژوهش بررسی نقش خودکارآمدی وتاب آوری در پیش بینی بهزیستی روانشناختی در زنان مطلقه شهر اصفهان بود. حجم نمونه این پژوهش 120 نفر زن مطلقه در شهر اصفهان که به روشنمونه گیری در دسترس از بین کسانی که برای طلاق مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. برای به دست آوردن داده ها از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف، مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون وپرسشنامه خودکارآمدی عمومی استفاده شد. داده های به دست آمده با همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند منغیره تجریه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد تاب آوری با بهزیستی روانشناختی رابطهمثبت معنادار و با خودکارآمدی رابطه مثبت معناداری دارد و بهزیستی روانشناختی رابطه ی معناداری با خودکار آمدی نشان نداد. تاب آوری با ضریب بتای استاندارد 0/23 قادر به پیش بینی بهزیستی روانشناختی بود و خودکار آمدی با ضریب قادر به پیش بینی بهزیستی روانشناختی نبوده است. با توجه به یافته ها، تاب آوری به افراد کمک می کند دشواری ها را به فرصت هایی پرمنفعت تبدیلکند. شیوه های سازگاری فرد و ویژگی های خانوادگی او را یاری می کنند فشارها و شرایط نامساعد زندگی را تحت تسلط خود درآورد، که این خود موجب بهزیستی فرد می شود. از طرفی زنان مطلقهبه قابلیت های خود اطمینان ندارند و به جای اینکه مشکلات را تهدید آمیز ببینند، از آن اجتناب می کنند و از انتخاب اهداف چالش انگیز دوری می کنند.

Keywords:

خودکارآمدی , تاب آوری , بهزیستی روانشناختی , زنان مطلقه