اثربخشی طرحواره درمانی بر ترس از ازدواج در پسران مجرد

هدف پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر ترس از ازدواج در پسران مجرد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود؛ انتخاب نمونه به صورت هدفمند از بین پسران مجرد بالای 35 سال شهر تهران بود که با فراخوان عمومی جهت شرکت در پژوهش، 28 پسر مجرد به پرسشنامه ترس از ازدواج سمیعی، یوسفی و نشاط دوست 1392 پاسخ دادند که از بین آنها 24 پسر انتخاب و در دو گروه آزمایشی طرحواره درمانی ( 12 پسر) و گروه گواه ( 12 پسر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله طرحواره درمانی یانگ، کلوسکو و ویشار 2003 قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس بررسی شد. نتایج حاکی از تأثیر مداخله طرحواره درمانی بر ترس از ازدواج P=0/003,F=11/10 بود. نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که آموزش طرحواره درمانی برای کاهش ترس از ازدواج نگرش روش مناسبی است

Keywords:

ترس از ازدواج , طرحواره درمان , مجرد