محمد حسن سنجری - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی عرفان کرمان
محمد علی سنجری - کارشناسی مهندسی تکنولوژی ساختمان، دانشگاه آزاد واحد کهنوج

توسعه پایدار شهری یکی از مهمترین چالش های دهه های اخیر و یك اصل سازمان دهنده برای زندگى انسان است. این فرض یك آینده مطلوب را برای جوامع بشری بدون تضعیف پایداری سیستم های طبیعى و محیط زیست فراهم مى کند. توسعه پایدار در سطوح مختلفی قابل بحث است و در مقیاس های متفاوتی از بافت ها ومحلات گرفته تا توسعه ی پایدار کلان شهرها و توسعه پایدار جهانی می توان بیان نمود. شهر پایدار، شهری است که به دلیل استفاده اقتصادی از منابع، اجتناب از تولید بیش از حد ضایعات و بازیافت آن ها تا حد امکان و پذیرش سیاست های مفید، قادر به ادامه حیات خود باشد. در واقع توسعه پایدار زمانی محقق می شود که مجموعه ای از پایداری زیست محیطی با هدف تعادل اکولوژیك، پایداری اقتصادی با هدف بقای اقتصادی و پایداری اجتماعی با هدف عدالت اجتماعی ایجاد شود. هدف پژوهش حاضر نگاهی اجمالی به توسعه و برنامه ریزی در پایداری شهری است که گردآوری اطلاعات از نظر ماهیت، داده ها، جزء تحقیقات کیفی بوده و روش آن، توصیفی - تحلیلی می باشد که با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و نتایج گزارش ها، کنفرانس ها و اجلاس های برگزار شده در زمینه پایداری شهری و توسعه پایدار، صورت گرفته است نتایج نشان می دهد. که در بعضی موارد شاخص های توسعه و عمران شهری با رویکرد پایداری، وضعیت مطلوبى نداشته و ناکارآمدی و عدم هماهنگى تلاش های انجام گرفته در کنترل توسعه و مدیریت شهری سبب شکل گیری سکونت گاه های رسمى و غیررسمى گروه های کم درآمد در اراضى حاشیه ای آبادی ها و شهرها شده است. برای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری باید به سوی رویکردی سیاست گذار برای پایداری توسعة شهر و با تأکید بر نقش مدیریت شهری با مشارکت شهروندان، بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات، برنامه ریزی و آموزش توسعه پایدار در سطح کشور تغییر داد.

توسعه پایدار، پایداری شهری، برنامه ریزی توسعه، توسعه شهری