تأثیر نماز حاجت و دعا بر اضطراب آشکار و پنهان اعضای خانواده بیماران تحت عمل جراحی مغز و اعصاب در بیمارستان شهید بهشتی کاشان

سابقه و هدف: معمولاً جراحی باعث استرس روانی (ترس و اضطراب) می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر نماز حاجت و دعا بر سطح اضطراب اعضای خانواده بیماران تحت عمل جراحی مغز و اعصاب در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه نیمه‌تجربی بر روی 80 نفر از اعضای خانواده بیمارانی که تحت عمل جراحی مغز و اعصاب بودند، در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1397 انجام گرفت. نمونه‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. نمونه‌های گروه آزمون، از 48 ساعت قبل از عمل جراحی تا 24 ساعت بعد از عمل، بعد از نمازهای روزانه خود، دو رکعت نماز حاجت می‌خواندند و بعد از اقامه نماز به‌مدت پنج دقیقه برای بیمار خود دعا می‌کردند. در گروه کنترل نمازها طبق روتین خوانده می‌شد. در شروع مطالعه و یک روز بعد از عمل جراحی پرسشنامه اسپیل‌برگر در دو گروه تکمیل شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS ویرایش 20 و با آزمون‌های آماری کای اسکوئر و کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: دو گروه قبل از مداخله از نظر متغیرهای دموگرافیک تفاوت آماری معنی‌داری نداشتند (0/05≥ P). نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد دو گروه پس از مداخله از نظر اضطراب آشکار و پنهان و نمره کلّ اضطراب تفاوت آماری معناداری داشتند (0/05≤P). نتیجه‌گیری:  نماز و دعا می‌تواند باعث کاهش اضطراب آشکار و پنهان اعضای خانواده بیماران تحت عمل جراحی مغز و اعصاب شود. بنابراین استفاده از آن به‌عنوان یک روش مکمل برای کاهش اضطراب پیشنهاد می‌شود.

Keywords:

Anxiety , Surgery , Prayer , اضطراب , جراحی , نماز