بررسی مقایسهای «ویژه زبان» قدرت در سیاستنامه و نصیحهالملوک
عنوان مقاله: بررسی مقایسهای «ویژه زبان» قدرت در سیاستنامه و نصیحهالملوک
شناسه ملی مقاله: JR_RPLL-8-1_003
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_RPLL-8-1_003
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
لیلا درویشعلی پور آستانه - دانشگاه مازندران
علی اکبر باقری خلیلی - دانشگاه مازندران
خلاصه مقاله:
لیلا درویشعلی پور آستانه - دانشگاه مازندران
علی اکبر باقری خلیلی - دانشگاه مازندران
ویژهزبان اصطلاحی است که از آن برای شناخت زبان سبکهای متون مختلف استفاده میشود و به نحوی در تمایزدهی سبکی اهمیت بهسزایی دارد. در شناخت ویژهزبان عناصر سه گانه واژه، ساختار نحوی و بافت کلام نقش دارند و از میان انواع ویژهزبان، ایدئولوژی غالباً با ویژهزبان قدرت ارتباط تنگاتنگ دارد و رمزگان مشترکی را در نظام نشانهشناسی پدیدار میسازد. سلجوقیان دین اسلام را برای تحکیم پایههای قدرت خود پذیرفتند و برای تقویت آن به خلفای بغداد پناه میبردند. نظامالملک و غزالیِ شافعی مذهب، سیاستنامه و نصیحهالملوک را برای راهنمایی سلاطین سلجوقی در کشورداری نوشتند. ویژهزبان قدرت در این دو کتاب به کنشهای کلامی و غیرکلامی تقسیم میگردد و مبانی ایدئولوژیک آن از نوع حاکمیت مذهب شافعی است لیکن تفاوت در این است که نظامالملک معتقد به حذف و حتی قتل غیرِ شافعیان، و غزالی معتقد به رعایت عدالت است. از این رهگذر کاربرد وجوه افعال التزامی و امری در مفهوم قطعیت، یکی از برجستهترین نشانههای مبانی ایدئولوژیک زبان سیاسی در هر دو کتاب است.
کلمات کلیدی: ویژهزبان قدرت, ایدئولوژی, کنش کلامی و غیرکلامی, سیاستنامه و نصیحه الملوک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1182898/