خسرو اشرفی
سرمد قادر
وحید اصفهانیان
سعید متصدی

از جمله نمایش‌های مهم و کاربردی در زمینه آلودگی هوا، نمایش توزیع مکانی آلاینده‌ها می‌باشد. نمایش غلظت آلاینده‌ها در سطح شهر تهران می‌تواند به‌صورت روزانه تهیه گردد و با استفاده از این توزیع مکانی می‌توان نواحی دارای آلودگی بیش از حد مجاز را تشخیص داد . برای اینکه این توزیع برای عموم قابل فهم باشد می‌توان از توزیع مکانی آلاینده‌ها به‌صورت PSI استفاده نمود. در این مقاله توزیع مکانی به هر دو صورت نمایش داده شده‌است. توزیع مکانی آلاینده‌ها در واقع از نقاط ایستگاهی به نقاط شبکه‌ای میان‌یابی می‌شود. در این مقاله از داده‌های 7 ایستگاه سازمان حفاظت محیط زیست برای این منظور استفاده شده‌است. هرچه تعداد نقاط ایستگاهی از لحاظ تعداد و محل قرارگیری دارای وضعیت مناسبی باشند، داده‌های میان‌یابی‌شده قابل اعتمادتر خواهند بود. در این تحقیق سه روش میان‌یابی معکوس فاصله، کریجینگ و اسپیلاین صفحه نازک برای میان‌یابی مکانی آلاینده‌های مختلف اعمال شده‌است و درنهایت نتایج آنها با هم مقایسه شده‌اند. برای سنجش صحت داده‌های حاصل از میان‌یابی از روش حذف یک ایستگاه خاص و مقایسه نتایج پس از حذف آن استفاده می‌شود. برای رسیدن به این هدف ابتدا یک ایستگاه از سیستم میان‌یابی حذف می‌شود و میان‌یابی با استفاده از داده‌های بقیه ایستگاه‌ها انجام می‌شود و مقدار به‌دست آمده از میان‌یابی در موقعیت ایستگاه حذف‌شده با مقدار گزارش‌شده توسط ایستگاه‌ حذف‌شده مقایسه می‌شود. از مقایسه این نتایج می‌توان روش مناسب برای هر آلاینده را به‌دست آورد. با این مقایسه مشخص شده‌است که روش کریجینگ برای آلاینده‌های CO و SO2 و روش معکوس فاصله وزنی برای آلاینده‌های Dust و NO2 بهتر از دو روش دیگر عمل می‌کنند.

توزیع مکانی، میان‌یابی، معکوس فاصله، کریجینگ، اسپیلاین صفحه نازک