عرفان موسی پورجلایری - دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان،دانشگاه محقق اردبیلی
پیام پسندی - دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان،دانشگاه محقق اردبیلی
افشین عزیزی - دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان،دانشگاه محقق اردبیلی

جایگزین های شکر نوعی از افزودنی های غذایی می باشند که دارای شیرینی و طعم شکر چندین برابر اما باانرژی کمتری می باشند. شناخت هر یک از این شیرین کننده ها باعث می شود که در استفاده از این طمع دهندهمناسب ترین شیرین کننده مصرف شود.از این رو لازم است تا با تعدادی از این مواد شیرین کننده و ویژگی هایآنها آشنا شویم. شیرین کننده ها در چهار گروه اصلی طبیعی شامل گلوکز، فروکتوز، دتاگاتوز، ریبانا، استویا،شیرین بیان، آماسک، ترمانین، اینولین و غیره، مصنوعی شامل آسپارتام، ساخارین، سوکرالوز، سدیم سیکلامات،نئوتام، ادونتام و غیره، تصفیه شده شامل ملاس ،شکر قهوهایی، شکرسفید، شکرخام، دکستروزوغیره وقندالکل هاشامل سوربیتول، زایلیتول، مانیتول، پروپلن گلیکول وغیره می باشد. طبق بررسی های انجام شده درهریک ازاینشیرین کننده ها میتوان نتیجه گیری کردکه شیرین کننده های طبیعی مناسب استفاده برای انسال ها هستند چرا کهعلاوه بر شیرین کنندگی مواد غذایی و استحصال آن آنها از طبیعت، آنتی اکسیدان، آنتی باکتریال ومنبع انرژیمناسب وچندینویژگی دیگر رابه همراه دارند و در نقطه مقابل شیرین کننده های مصنوعی دارای انرژی بسیارکم است و عوارض ناگریز همچون دیابت، فشار خون، مشکلات دستگاه گوارشی و غیره در مصرف بلند مدتو بیش از حد مجاز را بهمراه دارد و باعث می شود از مصرف آنها در صنایع غذایی اجتناب کنیم.

شیرین کننده، آسپارتام، استویا، ساخارین، سوربیتول