بررسی حق استخدام زنان در قوانین داخلی کشور

از یکسو، ثبات و امنیت شغلی زنان از گذشته تا کنون از مباحث مربوط به حقوق بنیادین کار محسوبمی گردد؛ لذا اسناد بین المللی (مقاوله نامه ها، معاهدات و...) و حقوق داخلی کشورها چه در قانون اساسی وچه در قوانین عادی و ... با حساسیت خاصی با آن برخورد نموده اند. با مطالعه اسناد بین المللی، قوانین اساسیو عادی مربوط به امنیت شغلی می توان فهمید که امنیت شغلی زنان علاوه بر جنبه های فردی، دارای جنبهاجتماعی نیز بوده و تامین یا عدم تامین آن بر جامعه اثرات سازنده و یا بر عکس (مخرب) خواهد گذاشت.یعنی اینکه امنیت شغلی نیروی کار (به عنوان قشر عظیم جامعه)، به امنیت اجتماعی جامعه کمک کرده وصلح و آرامش را برای جامعه به ارمغان می آورد.و از سوی دیگر، در اسناد فرادستی از قبیل قانون اساسی به خط مشی های کلی و موضوع حق برابری استخدامو امنیت شغلی افراد به صور مختلف اشاره گردیده است. امنیت شغلی، یک آرامش روانی است که به وسیلهقوانین و مقررات در جهت تضمین تداوم و استمرار کار مشروع و قانونی افراد و جلوگیری از تعد ی ها وتجاوزهای غیرمجاز به آن حاصل می شود. آثار و فواید ارزشمند امنیت شغلی برای کارگران و مهم تر از آنبرای رشد توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جامعه بر کسی پوشیده نیست. به همین دلیل، سوال اصلیاین پژوهش آن است که جنبه فقهی و حقوقی حق بر استخدام زنان چیست؟ و شیوه های حقوقی تامین ونضمین آن در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران کدام است؟ بر این اساس به شناسایی این شیوه ها درحقوق ایران و بررسی و نقد آنها پرداخته شده است. مطالعات انجام شده نشان داد که صرف برگزاری آزموناستخدامی و وجود یک سازمان و نهاد قضایی، به تنهایی برای تامین فرصت های برابر برای داوطلبان ورودبه خدمت کافی نیست بلکه باید اصول و قواعدی نیز برای فراهم نمودن این هدف رعایت شود.

Keywords:

حق بر استخدام , ایجاد امنیت شغلی , قانون اساسی , حقوق و فقه