سلیمان فروغی - مدرس دانشگاه پیام نور سردشت
محسن احدنژادروشتی - عضو هیئت علمی و استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجا
بهزاد مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

زلزله همواره اثرات زیان بار تلفات بی شمار و خسارات سهمگین را بر جوامع شهری تحمیل نموده است و زندگی شهروندان را در معرض خطرات جدی قرار داده است اما واقعیت آن است که میزان آسیب های ناشی از زلزله در نواحی و بافتهای مختلف شهری به یک میزان نیست بافت قدیم شهرها در مقایسه با کل ارگانیک شهر بعلت قرارگیری درچرخه ای از فرسودگی های کالبدی و استقرار نامناسب بافت مسکونی نسبت به کاربری ها و شریانهای حیاتی بمراتب اسیب پذیری بیشتری در برابر زلزله دارد بطور کلی کاربری های حیاتی جزء عامل های تاثیر گذار بر میزان آسیب پذیری ناشی از رخداد زلزله است در همین راستا مقاله حاضر بر آن است که با هدف ارائه الگویی نوین بمنظور تحلیل آسیب پذیری ناشی از فاصله از کاربری های حیاتی و تحلیل میزان اسیب پذیری بافت قدیم زنجان با استفاده از دیدگاه سیستمی و با روش سیستمی توصیفی - تحلیلی کارگاهی و میدانی و همچنین سیستم اطلاعات جغرافیایی و نرم افزارهای Arc GIS , Arc View , Idrisi و مدل فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP در قالب چهار شاخص فاصله فیزیکی بلوکهای مسکونی از کاربری های آتش نشانی مراکز درمانی و بیمارستانی فضاهای باز و شبکه ارتباطی به ارزیابی میزان آسیب پذیری بلوکهای مسکونی بافت قدیم شهر زنجان در برابر زلزله می پردازد.

آسیب پذیری ، کاربری های حیاتی، سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS، فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP، بافت قدیم، زنجان