آثار لعن و نفرین در شخصیت اخلاقی انسان

از آفات زبان لعن کردن کسی است که استحقاق لعن را ندارد. لعن کردن نوعی دعا یا به تعبیری نفرین بر دیگری است تا خداوند در دنیا رحمت و توفیقش را از او بردارد و در آخرت عذاب خود را نصیبش کند. تفاوت لعنت، سب و دشنام در این است که لعنت نسبت به برخی افراد، مثل کفار معاند و منافقان، نه تنها بیان حقیقت است و امری خلاف اخلاق درآن نیست؛ چراکه خداوند متعال خود نیز در آیات متعدد کفار و منافقان را لعن کرده است، بلکه لعن دشمنان دین، بخشی از تبری است که از فروع دین و از وسایل تقرب به خداوند متعال است. بنابراین مشکل لعن درجایی است که غیر مستحق شخصی را لعنت کنیم که در این صورت نوعی دشنام و نفرین بیجا است.بسیاری از مشکلات و گرفتاریهای ما بی آن که متوجه باشیم به سبب آه و نفرین پدر و مادر یا دوست و رفیقی است که به آنان ظلم و ستم شده است و از سر درد به خداوند پناه برده و مجازات عمل را به خداوند واگذار کرده است. اگر انسان کاری کند که نفرین حقی او را بگیرد، ممکن است در زندگی گرفتار سرگردانی شود، در روایات اسلامی نیز موضوع نفرین به عنوان یک مساله ی جدی تلقی شده است. هدف از بیان این موضوع آن است که با چه شرایطی نفرین درحق دیگران تحقق پیدا خواهد کرد و با توجه به اهمیت نفرین در سرنوشت انسانها نوشتار حاضر درپی آن است که انواع نفرین و اثرات نفرین در سرنوشت دنیوی و اخروی انسانها را بررسی کند.این نوشتار به شیوه کتاب خانه ای وروش توصیفی -تحلیلی با استفاده ازمنابع مکتوب به صورت فیش برداری گردآوری شده است.

Keywords:

لعن , نفرین , دعا , قرآن , روایات