مهدی محمودی - استادیار گروه علوم تربیتی - دانشگاه پیام نور
خسرو محمدی فرخزاد - کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش- دانشگاه پیام نور مرکز همدان

یادگیری یکی از ویژگی های منحصر بفرد انسان بشمار می آید و با افزایش یافته های بشری هر روزه نیاز به تحول در یادگیریبیشتر احساس می شود و نظام تعلیم و تربیت نیز از این امر جدا نیست. هم زمان باپیشرفت تکنولوژی، رویکرد یادگیری الکترونیک مطرح شد اما علی رغم استقبال فراوان با گذشت زمان تحقیقات نشان دادند که این رویکرد آموزشی نیز محدودیتهای خاص خود را دارد و نمی تواند جایگزین خوبی برای رویکرد آموزش سنتی باشد و با توجه به اینکه آموزش سنتی هم دارای مزایای است متخصصان ترکیب انواع روشهای آموزشی را به منظور بهبود تعلیم و تربیت و افزایش موفقیت فراگیران پیشنهاد کردند یادگیری ترکیبی در واقع تلفیقی از آموزش چهره به چهره و آموزش الکترونیکی است. این روشدرصدد است تا با بهره گیری از منابع و ابزارهای گوناگون مانند نرم افزارهای چند رسانه ای، شبیه سازی، کنفرانس ها، لوح های فشرده، کتاب ها، تمرین های خارج از کتاب، کلاس های درس سنتی، کلاس های درس مجازی، آزمایشگاه های اینترنتی، گروه ها وانجمن ها و فراگیر کمک کند تا محتوای دروس را بهتر فرا گیرد. از طرفی یکی از ابزارهایی که می تواند در تحقق اهداف یادگیری ترکیبی موثر واقع شود، شبکه های اجتماعی مجازی است. براین اساس تحقیق حاضر با هدف نقش شبکه های اجتماعی مجازی در تحقق یادگیری ترکیبی انجام شده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی و در جهت بررسی ابعاد مختلف موضوع از اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. در این تحقیق به تبیین مفهوم شبکه های اجتماعی مجازی، یادگیری ترکیبی، الگوهای موجود برای پیاده سازی یادگیری ترکیبی و نقش شبکه های اجتماعی مجازی در یادگیری ترکیبی پرداخته شده است و براساس نتایج بدست آمده شبکه های اجتماعی مجازی می توانند نقش تعیین کننده ای در تحقق یادگیری تر کیبی در مداری و دانشگاه ها داشته باشند.

شبکه های اجتماعی مجازی، یادگیری ترکیبی، یادگیری سنتی، یادگیری الکترونیکی