مهری خدابخش مجد - کارآموز وکالت مرکز وکلای قوه قضاییه شهر تهران، دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران

استفاده از فناوریهای الکترونیکی و مخابراتی در سرتاسر دنیا و با شتاب بسیار رو به فزونی است. این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی نگاشته شـده، درصدد است تا رهیافت الکترونیکی شدن نظام دادرسی مدنی ایران را از جهات گوناگون تبیین کند. برخی قـوانین موضـوعه جدیـد در کشـورمان کـه بـا ویژگی نوآوری های ستودنی خود شناخته میشود، در همین راستا امکان بهره گیری از سامانه های مخابراتی و رایانه ای را در اختیار نظام قضـایی قـرار داده است. تقدیم دادخواست، ثبت دادخواست، ابلاغ دادخواست و نیز الکترونیکی کردن جلسات دادرسی در شمار مهمترین بسترهای استفاده از سـامانه هـای الکترونیک در نظام دادرسی مدنی ایران است. سامانه های الکترونیکی در نظام دادرسی مدنی به دو دسته سامانه های الکترونیک به مفهوم اخص-سامانه ثنـا و سامانه الکترونیک شناسایی اموال محکوم علیه و نیز امکانات همپیوند با سامانه های الکترونیـک-ارتبـاط تصـویری از راه دور و نمـابر و تلفـن کـه بـرای مقاصدی مانند احضار، ابلاغ الکترونیک، نیابت قضایی و... مورد استفاده قرار میگیرند- تقسیم میشوند. چالش های سازمانی و نیز چالش نـاظر بـر اصـول راهبردی آیین دادرسی مدنی در فرآیند الکترونیکی نمودن نظام دادرسی مدنی به چشم می خورند. بایسته هایی همانند حفـظ محرمـانگی داده هـا، تمامیـت آنها و امنیت داده ها باید در هنگام استفاده نظام حقوقی از سامانه های مخابراتی و امنیتی مورد توجه قرار گیرد. این پژوه دریافته است که الکترونیکـی نظـام دادرسی مدنی ایران میتوان پیامدهای مهمی را همانند صرفه جویی در هزینه های مراجعهکنندگان و نظام قضایی از یک س و نیز مـدیریت اطالـه دادرسـی از سوی دیگر به همراه آورد.

سامانه های الکترونیکی، نظام حقوقی، دادرسی مدنی، اصول دادرسی