اثربخشی طرحواره درمانی بر نشخوار فکری و عزت نفس بیماران قلبی عروقی

هدف پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی بر نشخوار فکری و عزت نفس بیماران قلبی عروقی شهر تهران بود. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنیها بود. جامعه آماری کلیه بیماران قلبی مراجعه کننده به مرکز پزشکی هسته ای در سال 1398 در شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از بیماران قلبی در گروه آزمایش 15) نفر) و کنترل 15) نفر) به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شود. گروه آزمایش تحت آموزش طرحواره درمانی 10) جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکردند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه نشخوار فکری ( نولن هوکسما و مارو، (1991 و عزت نفس (روزنبرگ، (2012 استفاده شد. تجزیهوتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS-v22 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی باعث کاهش نشخوار فکری بیماران قلبی عروقی تاثیرگذار بوده است. همچنین نتایج نشان داد که طرحواره درمانی باعث افزایش عزت نفس بیماران قلبی عروقی تاثیرگذار بوده است. بر اساس نتایج این پژوهش، طرحواره درمانی، مداخله مؤثری در کاهش نشخوار فکری و افزایش عزت نفس بیماران قلبی میباشد.

Keywords:

نشخوار فکری , عزت نفس , طرحواره درمانی , بیماران قلبی عروقی