اثربخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری و کیفیت زندگی همسران مردان معتاد شهر اشکنان

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری و کیفیت زندگی همسران مردان معتاد شهراشکنان بود. جامعه آماری پژوهش شامل 150نفراز زنان دارای همسرمعتاد شهر اشکنان بود. روش روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. طرحهای نیمه آزمایشی، طرحهای نیمه کاملی از آزمایش واقعی هستند و توانایی کنترل برخی از ملاکهای اعتبار درونی را دارا میباشند. نمونه آماری پژوهش از بین 30 نفر زن دارای همسر معتاد تشکیل می دادند با استفاده از روش تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (گروه آزمایش 15 نفر و گروه کنترل 15 نفر).و گروه آزمایش تحت طرحواره درمانی قرار گرفتند، در حالیکه گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسش نامه پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه استاندارد تاب آوری کونور و دیودسون بود. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل، پرسشنامه های خود را بین آنان تقسیم نموده و بدین گونه به جمع آوری اطلاعات از آنان اقدام نمود. بعد از اجرای پیش آزمون شروع به آموزش مداخله مبتنی بر طرحواره درمانی نمود و در آخر آموزشها نیز مجددا پرسشنامه های خویش را به واسطه گروه نمونه تکمیل نموده و بقیه مراحل کار. در مرحله آخر هم داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش طرحواره درمانی بر تاب آوری و کیفیت زندگی همسران افراد معتاد تأثیر معناداری دارد، آموزش طرحواره درمانی بر ابعاد کیفیت زندگی همسران افراد معتاد شهر اشکنان تأثیر گذار است.

Keywords:

طرحواره درمانی , تاب آوری , کیفیت زندگی , هم وابستگی , مردان معتاد.