بررسی نقش مداخله طرحواره درمانی مبتنی بر فراشناخت بر راهبردهای مقابله ای بیماران مبتلا به اختلال خلق دو قطبی بستری در بخش اعصاب و روان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مداخله طرحواره درمانی مبتنی بر فراشناخت بر راهبردهای مقابله ای بیماران مبتلا به اختلال خلق دو قطبی بستری در بخش اعصاب و روان بود. پژوهش حاضر از جمله مطالعات شبه آزمایشی بود که براساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران دارای علائم اختلال دو قطبی بودند که در سال 1398 در مراکز توانبخشی روزانه اعصاب و روان شهر شیراز دارای پرونده بودند و نمونه مورد مطالعه پژوهش را 30 نفر از دخترانی که توسط روانشناس و یا روانپزشک مراکز، مبتلا به اختلال دو قطبی تشخیص داده شده بودند، تشکیل می دادند که به صورت دردسترس از میان کلیه دختران مراجعه کننده به مراکز اعصاب و روان انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره (گروه کنترل 15 نفر و گروه آزمایش 15 نفر) گمارده شدند، لازم به ذکر است که گروه آزمایش تحت آموزش طرحواره درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه راهبردهای مقابله ای اندلر و پارکر (1990) بود که در مرحله پیش آزمون و پس آزمون توسط هر دو گروه تکمیل گردید. گروه آزمایش در برنامه آموزش طرحواره درمانی مبتنی بر فراشناخت در قالب 8 جلسه به مدت 2 ماه و هفته ای یک جلسه 60 دقیقه ای آموزش دریافت کردند اما، در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی شامل (جداول و نمودار اطلاعات جمعیت شناختی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتلیج پژوهش حاضر گویای این بود که آموزش طرحواره درمانی مبتنی بر فراشناخت بر راهبردهای مقابله ای (راهبرد مسئله مدار، راهبرد هیجان مدار و راهبرد اجتنابی بیماران مبتلا به اختلال خلق دو قطبی بستری در بخش اعصاب و روان تاثیر معناداری داشته است .(P<05)

Keywords:

طرحواره درمانی , فراشناخت , راهبردهای مقابله ای , اختلال دو قطبی.