پژمان علیجانی - دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی ، واحد یاسوج- دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج- ایران
داریوش بابایی - استادیار، گروه حقوق، واحد یاسوج - دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج – ایران

مهمترین وظیفه پزشک قبل از شروع به درمان اخذ رضایت از بیمار است. عدم اخذ رضایت از بیمار، یک خطای پزشکی محسوب می شود. بنابراین پزشک باید اطلاعاتی را که برای بیمار لازم است به او ارائه کند و بیمار را از همه جوانب امر آگاه نماید تا او، آگاهانه به درمان خویش رضایت دهد. البته قلمرو رضایت تا جایی است که جان بیمار به خطر نیفتد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تطبیقی مسئولیت مدنی پزشک در حقوق ایران و ترکیه اجرا شده است روش اجرای پژوهش توصیفی-کتابخانه ای بوده است. ، مبنای مسؤلیت پزشک در حقوق ایران تقصیر است، اما بنا به ملاحظات احتیاط در جان و مال مردم و دشواری اثبات تقصیر پزشک، قانونگذار صرف ورود خسارت جانی و مالی به بیمار را اماره تقصیر پزشک قرار داد .برای رهایی از مسؤلیت، پزشک باید عدم تقصیر خود را با اثبات رعایت موازین فنی و علمی متعارف در علم پزشک مدلل نماید.اثبات عدم تقصیر نیز امر ی مشکل است و پزشکی که در می یابد بار اثبات دلیل عدم قصور بر عهده اوست، انگیزه ای برای کار نخواهد داشت و از درمان بیماران سر باز می زند .پس باید راهکاری پیش روی پزشکان گذاشت تا آنان نیز بدون دغدغه مسؤلیت مفروض، به درمان بیماران بپردازند و نیاز های عمومی جامعه بر طرف شود. نتایج بدست آمده در حقوق ایران بسیاری ازپزشکان از قوانین ومقررات حرفه خود بی اطلاعند واین عدم اطلاع باعث می شود که درمقام شاکی ومتهم نتوانند از حقوق خوددفاع کنند واطلاع ودستیابی به قوانین در این مورد با مشکلات فراوانی روبروست. در حقوق ترکیه تعهد پزشک از مصادیق تعهد وسیله است که با اثبات تقصیر پزشک مسولیت وی تحقق می یابد و بر طبق قواعد حقوق عمومی مسئولیت مدنی ، بیمار و زیان دیده یا وارث او تقصیر پزشک را اثبات کنند تا او ضامن خسارت شود.

مسئولیت مدنی، پزشک، حقوق مدنی ایران ، ترکیه