ایمان سرومند - دانشجوی دکتری مهندسی و مدیریت منابع آب، دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت
محمد پروین نیا - استادیار گروه عمران ، دانشگاه یاسوج
زهرا طالب زاده - دانشجوی دکتری مدیریت منابع آب، دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت

با افزایش خشکسالی و کاهش بارندگی سال های اخیر در ایران، مطالعه در راستای استفاده بهینه از رواناب های شهری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. بازیابی رواناب های جاری در سطح شهرها، یکی از روش های استفاده مجدد از منابع آب غیر متعارف است. در این پژوهش به بررسی سیستم تزریق و تصفیه رواناب شهری احداث شده در شهر شیراز پرداخته شده است. این سیستم در سال 1387 در غرب شیراز در منطقه ای مسکونی تأسیس شد و در سال 1394 به منظور بررسی بازدهی در این 7 سال مورد آزمایش قرار گرفت. در آزمایش های انجام شده به بررسی دانه بندی، غلظت قابل جذب فلزات ( نیکل، سرب و روی ) و میزان مواد آلی پرداخته شد. همچنین میزان نفوذپذیری سیستم تزریق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد فلزات سنگین و مواد آلی، جذب مواد معلق و فیلتر تعبیه شده در سیستم تصفیه رواناب شده و نفوذپذیری در محدوده ی مورد تأیید حو ضچه های تزریق است. با توجه به اینکه امکان استفاده از رواناب های بازیابی شده در فضاهای سبز شهری وجود دارد، ذائدات گیاهی و مواد قابل کمپوست می تواند به عنوان بخشی از سیستم تصفیه رواناب با هدف کاهش هزینه حمل و ایجاد ارزش افزوده تولید کمپوست گیاهی مورد استفاده قرار گیرد، که ا یده استفاده از این طرح نیز مطرح گردیده است.

تصفیه رواناب شهری ، ضریب نفوذپذیری ، فلزات سنگین ، کمپوست