ثریا سلیمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
امیر حیدری - دانشیار، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
مسلم فتاحی - دانشیار، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه صنعت نفت آبادان، آبادان

یون های فلزات سنگین و آلاینده های آلی موجود در پساب های صنعتی، از عوامل مهم در آلودگی منابع آبی هستند. اخیراً، هیدروژل ها به عنوان جاذب برای تصفیه آب و فاضلاب مورد بررسی قرار گرفته اند. علت روی آوری به سمت استفاده از هیدروژل ها توانایی جذب آلاینده های موجود در آب و قابلیت جداسازی راحت آن ها از محلول های آبی به دلیل تورم آن ها می باشد. در مطالعه حاضر، برای سنتز هیدروژل های سدیم آلژینات از روش ژلاسیون یونی با استفاده از محلول کلسیم کلرید استفاده شد. متیلن بلو، به عنوان جذب شونده انتخاب شد. ظرفیت هیدروژل های کلسیم آلژینات و کلسیم آلژینات/ نانوکریستال سلولز برای جذب متیلن بلو از محلول های آبی در زمان های تماس مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. ظرفیت جذب کلسیم آلژینات (16/75 میلی گرم در گرم) در مقایسه با کلسیم آلژینات/ نانوکریستال سلولز (15/66 میلی گرم در گرم) بیشتر بود. افزودن نانو کریستال سلولز در هیدروژل به دلیل ویژگی های ساختاری منحصر به فرد و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی قابل توجه مانند مساحت ویژه بالا، مقاومت ویژه، آب دوست بودن، تجزیه بیولوژیکی و فراوانی گروه های هیدروکسیل سطحی، باعث افزایش مقاومت ساختاری و همچنین توانایی هیدروژل برای بازیابی شد. همچنین، مشخصات هیدروژل ها با استفاده از طیف FTIR و SEM مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده، فرآیندهای جذب را می توان با مدل های سینتیک شبه مرتبه اول و نفوذ درون ذره ای توصیف کرد.

هیدروژل، سدیم آلژینات، نانو کریستال سلولز، تصفیه آب، جذب، متیلن بلو