بهزاد زارع - مدیر بهره برداری از تصفیه خانه های فاضلاب، شرکت آب و فاضلاب شیراز
غلامرضا رخشنده رو - استاد بخش مهندسی راه، ساختمان و محیط زیست، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز

نیترات عمده ترین آنیون گزارش شدده در آلودگی رسوب، خاک و آب های زیرزمینی است. در این تحقیق امکان نفوذ آلودگی از راکتورهای تصفیه فاضلاب انسانی به چاه آب در یک بازه زمانی 30 ساله با کمک نرم افزارهای SEEP/W و CTRA/W مورد بررسی قرار می گیرد. عمق چاه موجود 77 متر می باشد و فاصله افقی آن تا اولین راکتور 150 متر است. جریان آب و انتقال آلودگی دو بعدی فرض شده اند همچنین از فرآیندهای دیفیوژن، جذب سطحی و تجزیه بیولوژیکی در راستای ساده سازی مدل صرف نظر شده است و تنها مکانیزم های انتقال و پخش یا همان ادوکشن - دیسپرشن در نظر می باشد. از غلظت های 4 و 8 و mg/l 12 و ترازهای آب 10 و 15 و 20 متر آب زیرزمینی و همچنین دبی های مختلف پمپاژ 10 و 15 و 20 و mg/l 30 جایگشت های مختلف برای تحلیل مدل تعریف شده اند. نتایج حاصل برای همه جایشگت ها نشان می دهد که دبی 10 لیتر در ثانیه و تراز آب 20 متر بهترین شرایط را ایجاد می کند، به شکلی که برای غلظت های اولیه 4 و 8 و 12 میلی گرم در لیتر به ترتیب 25 و 21 و 15 سال طول می کشد تا غلظت نیترات در چاه مورد نظر از مرز mg/l50 عبور نماید همچنین مشخص گردید که در دبی l/s30، تراز آب زیرزمینی در منطقه اشباع به رقوم کف چاه رسیده و چاه خشک می شود. در نتیجه حداکثر دبی برداشتی l/s20 در نظر گرفته شد.

آب زیرزمینی، مدل سازی، dispersion-advection‌ و SEEP/W و CTRA/W، نیترات