فریماه سادات جمالی - دانشجوی دکتری، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
شهریار خالدی - استاد، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
محمدتقی رضویان - استاد، گروه جغرافیای انسانی و آمایش، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی

رویکرد زیرساخت سبز و راهکارهای طبیعت محور با به کارگیری عناصر طبیعی دستیابی به اهداف پایداری، تاب آوری و سازگاری با تغییر آب و هوا را در شهرها تسهیل می کنند. مقاله حاضر تأثیر کاربرد سه گونه زیرساخت سبز را بر مهار رواناب حاصل از بارش و حفظ آب در شهر طبق شرایط موجود و بارش برآورد شده در دو دهه آینده (2020 - 2040 میلادی) طبق RCP 4.5 ،RCP 2.6 و RCP 8.5 بررسی می کند. به این منظور، رواناب حاصل از بارش با دوره بازگشت های 2، 5 و 10 ساله در محله ای در حال توسعه از منطقه 22 شهر تهران با کاربرد بام سبز، آسفالت متخلخل و باغچه مطالعه شد. نتایج نشان داد این راهکارها در کاهش اوج رواناب کارایی متفاوتی دارند به طوری که کاربرد بام سبز در سطح 50% بام های محله بیشترین تأثیر را بر کاهش اوج رواناب خروجی دارد. در سناریوی پایه با افزایش سطوح نفوذپذیر با کاربرد هر سه راهکار در سطح 50 درصد، به ترتیب 5/1 و 5/4 درصد از کل حجم و میانگین دبی اوج رواناب کل خروجی از زیرحوضه ها کاهش می یابد. نتایج به دست آمده نشان دهنده اثر مثبت راهکارهای بررسی شده بر مهار رواناب در منشأ، کاهش حجم رواناب ورودی به شبکه زه کشی و افزایش نگه داشت آب در شهر است.

راهکارهای طبیعت محور، زیرساخت سبز، رواناب، سازگاری، تهران