حبیب اله رحیمی - مدرس و پژوهشگر علوم رفتاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات،تهران،ایران
سیمین ابراهیمی - گروه روانشناسی،دانشگاه تهران،ایران
احمد باصری - گروه روانشناسی ،دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران،ایران

هدف: این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین معنای زندگی و امیدواری با سلامت روان و مقایسه آن در دو گروه جانبازان و بیماران مبتلا به سرطان انجام گرفت. روش: این مطالعه ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش توصیفی از نوع همبستگی و علی مقایسه‏ای است. جامعه آماری تحقیق کلیه جانبازان بستری در بیمارستان ساسان که حداقل سابقه یک سال بستری داشته و بیماران سرطانی بیمارستان امام خمینی بودند که به‌صورت تصادفی تعداد 400 نفر انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‏های مقیاس نشانگان مرضی، مقیاس امید و مقیاس معنای زندگی اطلاعات لازم جمع‏آوری شد. نتایج با استفاده از تحلیل همبستگی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که بین امید و معنای زندگی افراد موردمطالعه با میزان شیوع اختلالات روانی در آنان رابطه معکوس و معنی‌داری وجود دارد. (P>0.01) .همچنین میزان امیدواری جانبازان و معنای زندگی آنان به‌طور معنی‌داری مثبت‏تر از بیماران سرطانی است (P>0.01) و سطح سلامت روانی جانبازان بالاتر از بیماران سرطانی است     .(P>0.01) بحث: وجود رابطه معنی‌دار بین امید و معنای زندگی نشان می‏دهد که با معنادرمانی و افزایش امید در جانبازان و بیماران سرطانی می‏توانیم در سطح مناسبی از شیوع اختلالات روانی در این دو گروه کم نماییم. همچنین ارزیابی‏های مقایسه‏ای حاکی از آن است که وجود دلایل معنوی در ابتلای جانبازان و ارزش‏گذاری اجتماعی برای این گروه توانسته است درحدزیادی بر معنای زندگی و درپی آن میزان امیدواری آنان تأثیر گذاشته و با کسب حمایت‏های اجتماعی از سلامت روانی بالاتری نسبت به بیماران سرطانی برخوردار شوند.

معنایابی در زندگی, امیدواری, سلامت روان, جانبازان, بیماران سرطانی