اثربخشی شناخت درمانی مبتنی‌بر ذهن آگاهی و نشخوار فکری، کیفیت زندگی، تنظیم هیجان و باورهای ارتباطی زنان ناراضی از همسر

مقدمه: زمینه و هدف این پژوهش تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی‌بر ذهن آگاهی بر نشخوار فکری، کیفیت زندگی، تنظیم هیجان و باورهای ارتباطی زنان ناراضی از همسر در مراکز مشاوره نیروی انتظامی بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی و طرح پژوهش، دوگروهی دو مرحله­ای (پیش­آزمون و پس­آزمون) بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره نیروی انتظامی شهر اصفهان در سال 1398 بود که از این تعداد دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از چهار پرسشنامه شامل پرسشنامه باورهای ارتباطی آدیلسون و اپشتاین (1982)، پرسشنامه نشخوار فکری هوکسما و مارو (۱۹۹۱)، پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی واروشربون ( ۱۹۹۲) و پرسشنامه تنظیم هیجان شوت و همکاران (1998) استفاده شد. گروه شناخت درمانی مبتنی‌بر ذهن­آگاهی به مدت هشت جلسه تحت درمان قرار گرفته و گروه کنترل هیچ‌گونه درمانی دریافت ننمود. داده­ها ازطریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی‌بر ذهن­آگاهی بر نشخوار فکری، کیفیت زندگی، تنظیم هیجان و باورهای ارتباطی زنان ناراضی از همسر تأثیر معنی‌داری دارد (05 /0 p <). بحث: پژوهش حاضر نشان داد می­توان از روش شناخت درمانی مبتنی‌بر ذهن­آگاهی جهت ارتقای کیفیت زندگی، تنظیم هیجان و باورهای ارتباطی و کاهش نشخوار فکری زنان ناراضی از همسر استفاده نمود.

Keywords:

شناخت درمانی مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی , نشخوار فکری , کیفیت زندگی , تنظیم هیجان , باورهای ارتباطی , زنان ناراضی از همسر