غلامحیدر ابراهیم بای سلامی - دانشگاه تهران

نظام ارزشی و مجموعه باورها و شیوه زندگی مردم رابطه ای متﻘابل با سیاست گذاری عمومی و تصمیم راجع به جهت گیری و تخصیص منابع دارد .سیاست گذاری  برای  هر جامعه انعکاس ارزش های گزینش شده برای آن است و درک هر نوع از سیاست گذاری بدون توجه به فرهنگ جامعه و بررسی تحول ارزشی آن  میسر نیست .بررسی مناسبات دو سویه فرهنگ و سیاستگذاری و تعاملی که در این خصوص بوجود می آید معطوف به مهم ترین مشکلات و مسایلی است که درفرایند توسعه و تحول جامعه ایران وجود دارد .تحلیل محتوای سیاست ها و برنامه ها و پیامدهای هر یک از آنها نشان می دهد که دولت در ایران اجرای سیاست های کلان همواره با چالش جدی فرهنگی و ارزشی مواجه بوده و هست .عدم توفیق سیاست گذاری ها وبرنامه ریزی سال ۶۰ ها در (حاکی از وجود موانع فرهنگی، ارزشی و نهادی از یک سو ۱۳۲۷-۱۳۸۶)اخیر و تاثیر شیوه های تولیدی و ساختار اجتماعی ناشی از درآمدهای نفتی )رانت (از سوی دیگر است .آزادسازی اقتصادی و خصوصی سازی محور سیاست های اقتصادی دودهه اخیر در ایران بوده ۴۴ است و ابلاغ سیاست های کلی اصل قانون اساسی مبتنی بر گسترش مشارکت و مالکیت بخش خصوصی، رقابت پذیری و توسعه فضای کسب و کار برای مردم، سیاستگذاری برای تحول را وارد مرحله جدیدی کرده است .اجرای سیاست های مذکور نیازمند شناخت بستر فرهنگی جامعه است و به دلیل پیامدهای اقتصادی و اجتماعی وسیعی که پدید خواهد آورد ضرورت شناخت و تجزیه و تحلیل تعامل سیاست گذاری و فرهنگ را بیش از پیش ایجاب می کند.

فرهنگ, سیاست گذاری, آزادی اقتصادی, خصوصی سازی