مانی کلانی - کارشناس ارشد دانشگاه علامه طباطبایی

روح جمعی یا همان اجتماع مطرح شده در نظریات جامعه شناسی کلاسیک و نیز گفتگو هر چند دو مفهوم کلیدی جامعه اما دیرزمانی است که  در درون گفتمان مطالعات ، شناسی و نظریه انتﻘادی هستندفرهنگی مورد استفاده قرار می گیرند؛ ولی پیشینه انسان گرایانه و تا حدی انتزاعی آنها باعث نشده تا مصادیق ملموس و تجربی آنها مورد بحث و بررسی قرار نگیرند، فوکو با مطرح کردن بحث فضا و قدرت و هابرماس نیز از طریق مفهوم کنش ارتباطی تلاش کردند تا این مفاهیم را به شکلی عینی تر در علوم اجتماعی طرح کنند .در این مﻘاله نیز با توجه به اهمیت نشان دادن این موضوع که چنین مفاهیمی فﻘط موضوعی برای بحثهای روشنفکرانه نخبگان نمی باشند، جهت گیری اصلی پژوهش ارزیابی تجربی این مسیله بوده است که تا چه حد اجتماع همبسته و صمیمی شکل گرفته در پاتوقها و نیز گفتگو در زندگی روزمره جوانان تهرانی حضور دارد و نیز تا چه حد به این مفاهیم آگاهی دارند یا علاقه دارند که آنها را تجربه کنند .بنابراین با توجه به ارزیابی فوق، می توان به این سوال پاسخ داد که آیا در متن تجربه حضور در اجتماعات گوناگون و نیز در کنار آن علاقه به تجربه گفتگوی واقعی با ،زندگی هر روزه دوستانشان، هویتی آزادتر و مستﻘل تر را برای آنان شکل می دهد یا خیر؟

:زندگی روزمره, گفتگو, فرصتهای زندگی, روزمرگی, شوک, معمولی شدن, بی تفاوتی, از خود بیگانپی, مﻘاومت, دیگری, گفتار, هویتفردی, هویتجمعی, سبک زندگی, تجربه روزمره