مینو محمدی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
سیداحمد پارسا - استاد، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
قهرمان شیری - استاد، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

وقتی سخن از اعتراض به­میان می­آید بلافاصله ذهن متوجه شاعرانی چون: اخوان­ثالث، شاملو، کسرایی، مصدق، شفیعیکدکنی و شاعرانی از این دست می­شود و شاید پذیرش اندیشه اعتراض سهراب سپهری (۱۳۰۷-۱۳۵۹ هجری شمسی) به نظام اجتماعی- سیاسی جامعه عصرخود برای بسیاری به­سختی قابل پذیرش باشد؛ زیرا وی با هنجارگریزی در این زمینه، شیوه­ای متفاوت از دیگران را برگزیده ­است. رویکرد متفاوت او به این مقوله، دریافت جنبه اعتراض او را برای بسیاری با دشواری مواجهکرده ­است. پژوهش حاضر به بررسی دو سروده او با عنوان «آب» و «پشت دریاها» می­پردازد و می­کوشد با نمایاندن شیوه­های اعتراض سپهری به شناخت بعدی از شخصیت و جهانبینی وی بپردازد که تاکنون مغفول مانده ­است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و نتایج با استفاده از شیوه تحلیل محتوا تجزیهوتحلیل می­شود. نتایج نشان می­دهد که سپهری با ترسیم جامعه مطلوب و آرمانی خود می­کوشد با تقابل وضع موجود در مقابل وضع مطلوب، اعتراض خود را به وضع موجود نشان ­دهد.

سهراب سپهری, اعتراض, آرمانشهر, مسائل سیاسی-اجتماعی