محمد دارکش - دانشجوی دکتری گروه جامعهشناسی توسعه اجتماعی دانشگاه تهران، تهران، ایران
سارا استرکی - کارشناسی ارشد گروه جامعهشناسی دانشگاه تهران، تهران، ایران

< p>بیش از ۴ دهه از زمان تهیه و اجرای طرحهای شهری به هدف سامان‎دهی فضای شهری میگذرد، علیرغم همه تمهیدات صورت گرفته، ارزشیابیها نشان میدهد که این طرحها در دستیابی به اهداف خود ناموفق بودهاند. از جمله مشکلات اصلی طرحهای شهری عدم توجه به مسئله حقشهری شهروندان است. حق به شهر، یک حق بشری است که شامل تعلق یافتن شهر به شهروندان و مشارکت آنان در امورشهری است. تعلق یافتن به شهر با حرکت در شهر، حضور در آن، احساس آرامش و داشتن فضاهای مناسب برای خود ممکن میشود. هدف از این مقاله آسیب‎شناسی طرحهای شهری از منظر حق به شهر است بدین منظور محله بریانک که از جمله محلات قدیمی و فرسوده شهر تهران است و طرح شهری نواب و گسترش مترو درمحدوده آن اجرا شده است، انتخاب شده است. نتایج این پژوهش نشان می‎دهد که دو طرح‎های پیاده شده در محله بریانک، نه تنها هیچ تناسبی با مولفه‎های حق به شهر نداشته‎، بلکه مبتنی بر سیاست‎های غصب و تصاحب فضایی هستند، که در آن به بهانه ارائه خدمات عمومی و نوسازی، زمین را از چنگ جامعهی محلی درآورده و در قالب فضای باارزش‎تر در بازار دوباره ادغام می‎شوند. بهتر است برای چکیده مقاله حداقل کلمه قرار ندهید. در هروصورت این بخش فقط برای این اضافه شده که بتوان به صفحه بعد رفت.

شهر, حق به شهر, فقرای شهری, بافت فرسوده, نوسازی