سید حسین علوی - دانشجوی دکتری قرآن و مستشرقان جامعه المصطفی العالمیه
محمدجواد اسکندرلو - دانشیار جامعه المصطفی العالمیه
محمدحسن زمانی - استادیار جامعه المصطفی العالمیه

بررسی روشهای مورد استفاده قرآنپژوهان غیر مسلمان یا به اصطلاح مستشرقان قرآنپژوه، از جدیدترین موضوعات درخور توجه در مطالعات قرآنی است. در این تحقیق تلاش شده تا برخی از مهمترین روشهای قرآنپژوهی مستشرقان، هرچند به صورت مختصر، کشف، تبیین و تحلیل شود. روشهای قرآنپژوهی مستشرقان، ضمن تاثیرپذیری از پارادایمهای فکری ـ علمی رایج در غرب و نقد کتاب مقدس، متنوع است که مهمترین آنها، یعنی روش نقد متنی و روش نقد ادبی، از زیر روشهای نقد تاریخی به معنای عام آن، روش نقد پدیدارشناسانه و روش نقد تطبیقی مدنظر این تحقیق است. برونداد آن نیز این بوده که این روشها غالبا همان نگاه عهدینی را بدون توجه به تفاوتهای ماهوی و زمینهای قرآن وحیانی با متون عهدین تحریفشده، به قرآن کریم داشتهاند و قرآن را به مثابه متنی بشری تلقی کرده و روشهای سازگار با جهانبینی مادی و خاص متون بشری را بر آن تحمیل کردهاند.

قرآن, روش نقد تاریخی, روش پدیدارشناسی, روش تطبیق و مقایسه, روشهای قرآنپژوهی مستشرقان