مدل یابی رابطه اهداف پیشرفت و باورهای انگیزشی با اهمالکاری تحصیلی : نقش میانجی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

پژوهش حاضر با هدف مدل­یابی بین اهداف پیشرفت، مولفههای باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزشگذاری درونی و اضطراب امتحان) و اهمالکاری تحصیلی با میانجیگری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام شد. در مطالعه همبستگی حاضر، ۳۸۲ دانشجو تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم تحقیقات، به پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم، اهداف پیشرفت میدلتن و میگلی و باورهای انگیزشی پینتریچ و دیگرویت MSLQ  پاسخ دادند. در این مطالعه به منظور آزمون روابط ساختاری در مدل مفروض، از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری حداقل مجذورات جزئی با نرمافزار Smart PLS استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که همه شاخصهای برازندگی با دادههای گردآوریشده برازش داشتند. همچنین یافتهها نشان داد که اثر مستقیم خودکارآمدی، اهداف تبحری و ارزشگذاری درونی بر اهمالکاری تحصیلی منفی و معنادار، اثر مستقیم اهداف اجتنابی، گرایشی و اضطراب امتحان بر اهمالکاری تحصیلی مثبت و معنادار بود. اثر مستقیم باورهای انگیزشی و اهداف پیشرفت بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و اثر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمالکاری تحصیلی معنادار بود. اثر غیرمستقیم باورهای انگیزشی و اهداف تبحری بر اهمالکاری تحصیلی به واسطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی معنادار ولی اثر غیرمستقیم اهداف گرایشی و اجتنابی بر اهمالکاری با میانجیگری راهبردهای خودتنظیمی معنادار نبود. در مجموع نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی عوامل شناختی و انگیزشی نقش بسیار مهمی را بر عهده دارند و میتوان با توجه به این عوامل راهکارهای مناسب برای کاهش اهمالکاری ارائه داد.

Keywords:

اهمال کاری تحصیلی , اهداف پیشرفت , باورهای انگیزشی , راهبردهای یادگیری خود تنظیمی