سرمایه فرهنگی شرکتکنندگان در ورزش همگانی (سیاستگذاری و راهکارها)

سرمایه فرهنگی از مهمترین متغیرهای فرهنگ بوده و هدف پژوهش حاضر، شناخت سرمایه فرهنگی شرکتکنندگان در ورزش همگانی است. روش تحقیق، توصیفی ـ زمینهیابی و جامعه آماری آن، همه مردان و زنان شرکتکننده در ورزشهای همگانی شهر تهران بودند که از این میان ۶۵۹ نفر بهصورت تصادفی خوشهای نمونهگیری شدند. در این تحقیق، سرمایه فرهنگی را متغیرهای میزان مطالعه و سطح تحصیلات شرکتکننده، همسر و فرزند تشکیل میدهد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها و مقایسه سرمایه فرهنگی مردان و زنان، از شیوههای آمار توصیفی (شاخص پراکندگی و گرایش مرکزی، مرتبهها و نقطههای درصدی و نمره استاندارد z) و آمار استنباطی (آزمونهای کولموگوروف ـ اسمیرنوف، لیون و t دو گروه مستقل) استفاده شده است. براساس نتایج، ۱/۸۱ درصد افراد از سرمایه فرهنگی متوسط و کمتر و ۹/۱۸ درصد از سرمایه فرهنگی بالا برخوردارند؛ همچنین تفاوت معناداری بین میزان سرمایه فرهنگی زنان با مردان مشاهده نشد. توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات و بهرهگیری از فناوریهای نو در آموزش و ترویج فرهنگ ورزش همگانی، برپایی خانه ورزش در مراکز علمی، مدیریت واحد و برنامهریزی مدون و ایجاد ساختار ملی برای ورزش همگانی، ترویج فرهنگ مشارکت همگانی در رفع مشکلات شهر و ناهنجاریهای اجتماعی با ورزش همگانی از مهمترین سیاستها و راهکارهای پیشنهادی است.

Keywords:

سرمایه فرهنگی , ورزش همگانی , مدیریت شهری , سیاستها , راهکارها