حسن داناییفرد - دانشیار دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
عادل آذر - استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
مهدی شیرزادی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت

امروزه بخش عظیمی از تصمیمهای خطمشی عمومی در نهادی به نام پارلمان اتخاذ میشود. درواقع پارلمان، اساسیترین نهاد خطمشیگذاری در نظامهای سیاسی است. ازاینرو، شایستگیها و صلاحیت افرادی که قرار است به نمایندگی از مردم به خطمشیگذاری بپردازند، حائز اهمیت بسیاری است. چالش پیش رو این است که بهزعم منتقدان با وجود تحولات بسیار در نظام خطمشیگذاری جمهوری اسلامی ایران، سیاستهای اتخاذ شده در مجلس، همواره با کاستیهایی روبهرو بوده و گاهی فاقد جامعنگری یا متناقص با سیاستهای کلی نظام بوده است. بهنظر میرسد علت این نواقص، عدم شایستگیهای لازم در نمایندگان مجلس است. بنابراین راهحل مناسب، ارتقای شایستگیهای نمایندگان و خطمشیگذاران ملی است تا ضمن داشتن یک مجلس کارآمد و اثربخش، بتوان ازلحاظ شدن ضرورتها، الزامات و راهبردهای موثر در خطمشیهای اتخاذ شده، مطمئن بود.مقاله حاضر، به احصای شایستگیهای کلیدی خطمشیگذاران ملی پرداخته و با تجزیهوتحلیل دادههای حاصل از پرسشنامه، به بررسی و تحلیل شکاف وضع موجود و مطلوب میپردازد و نتیجه میگیرد که بین آنها تفاوت معناداری وجود دارد. در پایان نیز رهنمودهایی را درخصوص ارتقا و نهادینهسازی شایستگیهای سیاستگذاران ارائه میدهد.

خطمشیگذاری عمومی؛ شایستگیها؛ شایستگیهای سیاسی, فنی, تحلیلی, اجتماعی, تعاملی, فردی, ارزشی و ادراکی