احمد میدری - عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد، دانشگاه چمران

تضاد منافع بخش تولید با بخش بانکی در ایران همانند بسیاری از کشورهای دنیا نمایان است. گاه بخشهای تولیدی با ارائه اطلاعات غلط، وامهای اخذ شذه از بانکها را به فعالیتهای سوداگری سوق میدهند و بانکها نیز به روشهای گوناگون از ارائه خدمات مالی با بهرههای مناسب به بخشهای مولد خودداری میکنند. کمبود منابع مالی، نرخ سود بالای تسهیلات، طولانی بودن فرایند اخذ وام، وثیقههای سنگین، کوتاه بودن مدت بازپرداخت و ... باعث نارضایتی بخشهای تولیدی و مردم شده است.در این مقاله پس از بررسی مشکلات نظام بانکی ایران و ریشههای آن، الگوی بانکداری ژاپن بهعنوان راهحلی برای آشتی بخش مالی با سایر بخشهای اقتصادی معرفی میشود. ژاپن برای حل این تضاد، نظام بانکی خود را بر سه اصل استوار کرده است: پیوند مالکیتی و مدیریتی میان نظام بانکی و نظام تولیدی، کنترل نظام بانکی و تامین مالی پروژههای صنعتی توسط نهادهای وابسته به دولت. از این مدل میتوان برای طراحی الگویی در ایران که در آن منافع بخش بانکی با بخشهای تولیدی سازگار باشد، استفاده کرد

تامین مالی, شبکه بانکی, نظام تولیدی, سوداگری, بانکداری اصلی