سمیرا حکمت نژاد - کارشناس ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر بازی آزاد و بازی  طراحی شده بر مهارت های حرکتی بنیادی، خود کارآمدی، لذت و انگیزه کودکان پیش دبستانی بود. به همین منظور تعداد ۴۵ کودک با دامنه سنی ۴ تا ۶ سال بعنوان نمونه انتخاب شدند. روش شناسی: پس از انتخاب نمونه پیش آزمون مهارت های حرکتی بنیادی (آزمون TGMD۳)، لذت از فعالیت بدنی (مور و همکاران، ۲۰۰۱)، خودکارآمدی (وود و همکاران، ۲۰۰۷) و انگیزش (پرسشنامهCMMQ) بعمل آمد. سپس  شرکت کنندگان به سه گروه بازی آزاد، بازی برنامه ریزی شده و کنترل  تقسیم شدند.  پروتکل مداخله برای گروه های تجربی شامل ۱۶ جلسه تمرینی ۴۵ دقیقه ای  بود. در این مدت گروه کنترل فعالیتی نداشت و بعد از آخرین جلسه تمرینی پس آزمون به عمل آمد و نتایج ثبت گردید. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد، بین میانگین باقیمانده نمرات مهارت های حرکتی بنیادی، خودکارآمدی، انگیزش و لذت از فعالیت بدنی آزمودنی­ها بر حسب عضویت گروه (دو گروه تجربی و کنترل) تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی برنفرونی نشان داد که گروه بازی هدفمند و آزاد عملکرد بهتری داشته اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می­توان از بازی به عنوان مداخله سودمند جهت کمک به رشد حرکتی و روانی کودکان استفاده کرد.

بازی, مهارت حرکتی, انگیزش, خودکارآمدی