محیا یاریگرروش - دانشگاه الزهرا

شبکه­های اجتماعی مجازی علی رغم تسهیلاتی که فراهم کرده­اند آسیب­هایی با خود نیز به همراه داشته­اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی آسیب­های استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی در میان مادران و اثرات آن بر رضایت زناشویی، ارتباط با فرزندان و تاثیر آن بر مشکلات رفتاری فرزندان آن ها  است. روش پژوهش مطالعه حاضر کیفی و از نوع پدیدارشناسی بوده و نمونه ۱۷ نفر از مادرانی بودند که به استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی وابستگی داشتند. این افراد با استفاده از نمونه­گیری هدفمند در دسترس در مراکز عمومی مانند پارک ها برگزیده شدند. در پژوهش نیز از ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد. داده ها با استفاده از کدگذاری نظری تجزیه و تحلیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از کدگذاری نظری شامل کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. پس از تحلیل داده­ها ۹ مقوله اصلی، ۲۴ مقوله فرعی و ۷۹ مفهوم به دست آمد. وابستگی به شبکه ها، اثر شبکه ها بر رابطه با اعضای خانواده، کیفیت رابطه با اعضای خانواده و مسائل کودکان بخش از مقوله های اصلی به دست آمده می باشد. نتیجه مطالعه نشان داد که وابستگی به شبکه­ها مقوله کلیدی در این مطالعه می­باشد، وابستگی به شبکه ها در مادران باعث کاهش رضایت زناشویی آن­ها شده و این مساله کیفیت ارتباط یا فرزندشان را تحت تاثیر قرار می­دهد، در پی مخدوش شدن رابطه مادر و فرزند به تدریج مشکلاتی در رفتار کودک نیز نمایان می­شود. مطالعه آسیب­های شبکه ها در استفاده هر دو زوج از جمله پیشنهاد های پژوهشی مطالعه حاضر است.

مادر, شبکههای مجازی, رضایت زناشویی, کودک, مشکلات رفتاری