مقدمهای بر عرفان اجتماعی در پرتو نهضت حسینی

هدف پژوهش حاضر پرداختن به این سوال اساسی بود که آیا نهضت حسینی از قابلیت و ظرفیت لازم و کافی برای درک و دریافت عرفان اجتماعی و سلوک جهادی – انقلابی تمدنساز برخوردار است؟ روش پژوهش با رویکرد نقلی- عقلی بوده و نتایج نشان داد عاشورا که فعل معصوم(ع) و نهضت کربلا نهضتی پویا و پایا میباشد، جامع نبوت و امامت و رسالت و ولایت در بقای اسلام ناب محمدی(ص) است، عرفان اجتماعی را با گزارهها و آموزههای جهادی – حماسی، عقلی – عشقی و عدالتگستری و حقیقت محوری با جانمایه توحیدی در اختیارمان نهاد. نهضت حسینی، عرفان و عارفان اجتماعی را در معارفی که در خطبهها، نامهها، کلمات قصار و گفتگوها، اشعار و رجزخوانیها از سوی سیدالشهدا و یاران خاص و عام آن امامی که مصباح هدایت و کشتی نجات بود و هست ظهور یافت، معرفی کرد تا عرفان ناب اسلام و اسلامی تدینساز و تمدنپرداز به عنوان عرفان معیار، سلوک سنجشگر و شهود شاخص متجلی در میدان جهاد و شهادت، اسوه و شاهد قرار گیرد. در تحقق عرفان اجتماعی در پرتو نهضت حسینی، مقامات عرفانی با روح و رائحه اجتماعی و نشان و نشانیهای انقلابی – جهادی تبیین و تحقق یافت تا روشن شود که مفاهیم عرفانی و آموزههای سلوکی خنثی و منفعل نبوده و از هویت فعال و ماهیت حماسی برخوردارند و عرفان اهلبیتی، عرفان عقلانیت و عدالت و معنویت تمام عیار است، عرفانی که دارای جهتگیریها و موضوعات و مواضع ظلم گریزانه، ظلمستیزانه و عرفان مبارزهجویانه است، نه عرفان خلوت و رخوت یا خنثی و اشرافی یا عرفان سکوت و سکون.

Keywords:

عرفان اجتماعی , قیام کربلا , نهضت حسینی , امام حسین , فلسفه زندگی