مقایسه برخی از عوامل آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی زنان سالمند دیابتی و غیردیابتی دارای اضافهوزن
عنوان مقاله: مقایسه برخی از عوامل آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی زنان سالمند دیابتی و غیردیابتی دارای اضافهوزن
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-23-12_004
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-23-12_004
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
وحید ولی پور دهنو - استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران.
اعظم درویشی - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران.
پروانه علینژاد - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه پیام نور واحد کرج، کرج، ایران.
حدیث مهرابیفرد - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران.
خلاصه مقاله:
وحید ولی پور دهنو - استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران.
اعظم درویشی - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران.
پروانه علینژاد - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه پیام نور واحد کرج، کرج، ایران.
حدیث مهرابیفرد - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران.
مقدمه: دیابت باعث اختلال در هموستاز گلوکز میشود و آمادگی جسمانی و سلامتی مغزی افراد را کاهش میدهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه برخی از عوامل آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی زنان سالمند دیابتی و غیردیابتی دارای اضافهوزن انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال ۱۳۹۸ بر روی ۳۴ زن سالمند شهر خرمآباد انجام شد. یک هفته پیش از انجام آزمونهای آمادگی جسمانی، برای اندازهگیری سطوح سرمی گلوکز، آیریزین، HbA۱c و BDNF، نمونه خونی در حالت ناشتا گرفته شد. ۵ روز پیش از انجام پژوهش، آزمودنیها با نحوه اجرای آزمونها آشنا شدند. سپس در روز اجرای پژوهش، تعدادی از آزمونهای آمادگی جسمانی ویژه سالمندان انجام شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: در همه متغیرهای آمادگی جسمانی تفاوت معناداری بین دو گروه دیابتی و غیردیابتی وجود نداشت (۰۵/۰p>)، اما در همه متغیرهای فیزیولوژیکی تفاوت معناداری مشاهده شد (۰۵/۰p<). در گروه غیردیابتی همبستگی منفی و معناداری بین BDNF و HbA۱c (۰۰۰۵/۰=p و ۸۲۴/۰-=r) و آیریزین و HbA۱c (۰۰۰۵/۰=p و ۷۳۴/۰-=r) و همبستگی مثبت و معناداری بین BDNF و آیریزین (۰۰۴/۰=p و ۶۰۸/۰=r) وجود داشت، اما در گروه دیابتی همبستگی مثبت و معناداری بین گلوکز و HbA۱c (۰۲۸/۰=p و ۵۸۶/۰=r) و آیریزین و BDNF (۰۰۰۵/۰=p و ۸۵۳/۰=r) و همبستگی منفی و معناداری بین گلوکز و آیریزین (۰۱۵/۰=p و ۶۳۶/۰-=r)، BDNF و HbA۱c (۰۰۲/۰=p و ۷۵۹/۰-=r) و آیریزین و HbA۱c (۰۰۲/۰=p و ۷۵۲/۰-=r) وجود داشت. نتیجهگیری: بهنظر میرسد سطح آمادگی جسمانی زنان سالمند غیردیابتی و دیابتی یکسان میباشد، اما در متغیرهای فیزیولوژیکی گروه غیردیابتی وضعیت بهتری داشتند. همچنین، آیریزین نقش مهمتری نسبت به BDNF در دیابت دارد.
کلمات کلیدی: آمادگی جسمانی, آیریزین, دیابت, زنان, هموگلوبین گلیکوزیله, BDNF
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1186947/