اثر گیاه ختمی بر عملکرد جنسی زنان یائسه: کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 282
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-23-11_004
تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1400
Abstract:
مقدمه: یکی از شکایتهای دوران یائسگی، مشکلات جنسی و درد حین مقاربت است. بر اساس طب ایرانی، گیاه ختمی دارای اثر رطوبتبخشی و نرمکنندگی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر فرآورده گیاهی ختمی بر عملکرد جنسی زنان یائسه انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال ۱۳۹۸ بر روی ۶۰ زن یائسه مراجعهکننده به بیمارستان امالبنین (س) مشهد و دارای اختلال عملکرد جنسی انجام شد. افراد بهطور تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره درمان و دارونما تقسیم شدند. شیاف واژینال ختمی ۵% یا دارونما بهمدت ۲ هفته هر شب و سپس ۶ هفته شب در میان تجویز شد. پرسشنامه فعالیت جنسی زنان (FSFI) در ابتدا و انتهای مداخله تکمیل شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه ۱۸) و آزمون تی مستقل، منویتنی، کای دو و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین امتیاز تمامی حیطههای عملکرد جنسی پس از ۸ هفته مداخله در گروه درمان افزایش پیدا کرد که این تغییرات نسبت به دارونما بهطور معنیداری بالاتر بود. میانگین نمره کل پرسشنامه قبل از مداخله در گروه درمان از ۲۵/۵±۴۵/۱۷ به ۰۱/۴±۲۱/۲۶ (۰۰۰۱/۰=p) و در گروه دارونما از ۶۵/۵±۹۳/۲۱ به ۰۶/۵±۸۹/۲۳ رسید (۰۰۱/۰=p). نتیجهگیری: فرآورده گیاهی ختمی اثر مفیدی بر میزان عملکرد جنسی زنان یائسه دارد، لذا میتواند بهعنوان درمان جایگزین پیشنهاد گردد.
Keywords:
Authors
عالیه کیانی طلایی
دانشجوی Ph.D طب ایرانی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.
مرضیه قرائتی
استادیار گروه طب ایرانی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.
شکوه سادات حامدی
استادیار گروه داروسازی ایرانی، دانشکده طب ایرانی و مکمل، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
فریده اخلاقی
استاد گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ناصر بهنامپور
دانشیار گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.
زهره فیضآبادی
دکترای تخصصی طب ایرانی، دانشکده طب ایرانی و مکمل، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :