سمیه طبسی - کارشناس ارشد ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.
سید مصطفی حسینی - استادیار گروه ژنتیک پزشکی، مرکز تحقیقات ژنتیک انسانی، پژوهشکده فناوری ژن و سلول، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران.

مقدمه: سقطهای مکرر خودبهخودی بهعنوان یک رویداد تکرارپذیر از دو یا بیشتر سقط قبل از هفته ۲۰ تعریف میشود. در سقط مکرر بهعنوان یک بیماری چندعاملی، مسائل متعددی دخیل است و نقص ژنتیکی بهعنوان یکی از عوامل عمده خطر برای سقط مکرر مطرح میباشد. با توجه به نقش موثر ژن p۷۳ در فرآیند تقسیم بلاستوسیست اولیه و حفاظت از سلولهای جنسی، بهنظر میرسد پلیمورفیسم rs۴۶۴۸۵۵۱ در این ژن p۷۳، با بروز علائم سقط مکرر خودبهخودی ارتباط دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی این پلیمورفیسم بین دو گروه زنان ایرانی مبتلا به سقط مکرر با دلایل ناشناخته و زنان سالم اجرا شد. روشکار: این مطالعه تحلیلی از نوع مورد - شاهدی در سال ۹۵-۱۳۹۴ بر روی ۹۰ بیمار که همگی دارای سابقه ۲ سقط مکرر خودبهخودی متوالی بدون علت مشخص در مقایسه با ۱۱۰ نفر از افراد سالم که دارای حداقل ۲ بارداری موفق بودند، بهعنوان کنترل انجام شد. DNA با روش RGDE استخراج و ژنوتایپنگ با روش Tetra ARMS اجرا گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: در پلیمورفیسم (rs۴۶۴۸۵۵۱ Ap)، اما مقدار تفاوت آللی بین گروه بیمار و کنترل ۰۶۶/۰ بهدست آمد که معنیدار نبود و مطابق نتایج بهدست آمده، مدل توارث غالبی پیشنهاد شد (۰۵/۰>p). نتیجهگیری: بین پلیمورفیسم rs۴۶۴۸۵۵۱ و سقط مکرر ایدیوپاتیک ارتباط معنیداری وجود دارد.

پلیمورفیسم, چندشکلی تکنوکلئوتیدی, ژن p۷۳, سقطهای مکرر خودبهخودی