فریبرز ارغوانی - عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز
مسلم جهانی جوانمردی - دانش آموخته کارشناسی ارشد

مبادرت عربستان به خریدهای نظامی گسترده در یک دهه اخیر، همواره یکی از محورهای بحث و بررسی در مطالعات امنیتی و منطقهای بوده است. هدف این مقاله، کاوشی در دلایل و همچنین پیامدهای نظامیگری در سپهر سیاست عربستان است. این مقاله با طرح این پرسش که مهمترین دلایل نظامیگری عربستان در فاصله زمانی (۲۰۱۱ ـ ۲۰۱۹) چه بوده و چه پیامدهایی بر اقتصاد سیاسی این کشور داشته است؟ درقالب فرضیه و با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی و در رهیافت اقتصاد سیاسی نظامیگری، معتقد است که دلایل و پیامدهای نظامیگری عربستان در این بازه زمانی بهشدت تحت تاثیر مولفههای داخلی و منطقهای و درنتیجه با پیامدهایی برای این دو حوزه همراه بوده است. یافتههای پژوهشی این مقاله نشان میدهد که در بخش دلایل مقابله با ناآرامیهای داخلی، ایجاد سپر دفاعی در برابر قدرتهای منطقهای و فرامنطقهای، مقابله با قدرت فزاینده ایران بعد از توافق برجام و درنهایت ایفای نقش در معادلات منطقهای موثر بودهاند. این نظامیگری در دو حوزه داخلی و منطقهای نیز با پیامدهایی همراه بوده است. در سطح داخلی میتوان به افزایش مشکلات و ناهنجاریهای اجتماعی، افزایش مشکلات اقتصادی و افزایش حضور نظامیان در دستگاه نظام سیاسی اشاره کرد. در سطح منطقهای نیز با پیامدهایی ازجمله تشدید معمای امنیتی و گسترش مسابقه تسلیحاتی و آسیبزدن به همکاریهای تجاری منطقهای و درنهایت گسترش واگرایی در سطح منطقه غرب آسیا همراه بوده است.

اقتصاد سیاسی نظامیگری, عربستان, غرب آسیا, ناآرامیهای عربی, امنیت ملی