قدرت بازدارندگی رسانهای تلویزیون و کاربست دفاعی آن؛ باتاکیدبر توانمندسازی فردی

اهمیت رسانه تلویزیون در جمهوری اسلامی ایران تا بدانجاست که امام خمینی(ره)، صداوسیما را یک دستگاه عظیم آموزشی و تربیتی و بهمنزله یک «دانشگاه عمومی» میدانند که در سطح کشور گسترده است. مقام معظم رهبری نیز در توضیح دانشگاهبودن آن، صداوسیما را مدرسه­ای عمومی برای همه اقشار در سراسر کشور میدانند که در آن پیام­ها، پایه­ها، مفاهیم و درس­های اسلام ناب، انقلابی و واقعی تدریس می­شود. هدف این مقاله درراستای راهبرد بازدارندگی رسانه­ای، طراحی مدلی بهمنظور نهادینهسازی برنامه­های توانمندسازی افراد از مجرای تلویزیون است. روش تحقیق مورداستفاده، آمیخته اکتشافی و با استفاده از راهبرد گونه­شناسی است. جامعه آماری این پژوهش را صاحب­نظران این حوزه تشکیل داده­اند. در بخش کیفی، نمونه آماری با استفاده از روش نمونه­گیری نظری ۱۳ نفر و در بخش کمی ۳۸۵ نفر به شیوه نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار جمعآوری داده­ها مصاحبه نیمه­ساختاریافته فردی و پرسشنامه محققساخته است. تحلیل داده­ها براساس مدلسازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرمافزار Smart-PLS انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد که عوامل محیطی، انسانی، تلویزیون، برنامه­ریزی و ویژگی­های مخاطب می­توانند متغیر توانمندسازی فردی را پیش­بینی کنند. آزمون مدل نیز نشان می­دهد، مدل پیشنهادی ۷/۶۲ درصد از تغییرات مربوط به توانمندسازی فردی را تبیین می­کند. براساس نتایج نهایی پژوهش، تلویزیون جمهوری اسلامی ایران بر توانمندسازی فردی اثر مستقیم دارد.

Keywords:

بازدارندگی رسانهای , تلویزیون , توانمندسازی فردی , دفاع ملی , قدرت نرم