بهرام بیات - استاد گروه امنیت ملی دانشگاه عالی دفاع ملی
فردین پیری - دکتری امنیت ملی دانشگاه عالی دفاع ملی

   چکیده هدف اصلی این مقاله، بررسی مشارکت مردمی در امنیت عمومی کشور است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و ازلحاظ روش از نوع آمیخته (کیفی - کمی) است. جامعه آماری تحقیق را ۹۷ نفر از اساتید دانشگاهها، مدیران دستگاههای امنیتی و سیاسی و فرماندهان نظامی و انتظامی تشکیل میدهند. گذشته از مطالعات پایه و مرور تحقیقات پیشین، اطلاعات اساسی تحقیق ازطریق انجام مصاحبه و پرسشنامه جمعآوری شده و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفته است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که جامعه ایران، بهویژه نهادها و دستگاههای امنیتی و سیاسی لازم است تا در راستای ارتقای مشارکت مردمی در امنیت عمومی به تلاش افزونتر خود جهت «فراهم کردن بسترهای قانونی تعامل و ارتباط با مردم»، «تاکید بر فرهنگسازی و آموزش عمومی (مردم و سازمانهای متولی امنیت)»، «تمرکز بر تغییر ساختارها و تمرکززدایی از قدرت و مسئولیت در نهادهای متولی امنیت»، «توجه به عنصر سرمایه اجتماعی و مهمترین عنصر سازنده آن؛ یعنی «اعتماد عمومی» و «افزایش احساس مسئولیت اجتماعی» ادامه دهند.      

امنیت عمومی, تهدید, طرح راهبردی, فرصت, مشارکت مردمی, نقاط ضعف, نقاط قوت