مقاله پژوهشی:بررسی امنیت سیاسی از منظر برنامهریزی منطقهای دفاعی با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی

امنیت سیاسی شامل رویکردهای مختلف و متفاوتی می­باشد که این موارد در مکان و زمان­های گوناگون به شکل­های متفاوتی نمایان میشود. امنیت سیاسی مشتمل بر حال فعلی تفکرات جاری بر اساس روابط سیاسی شکل گرفته و تعریف میشود. آمایش سرزمین باید به شیوه­ای اجرا شود که مشارکت اقشار مردم و نمایندگان سیاسی آنها را تضمین کند. الزامات تحقق طرح آمایش سرزمین در جهت توسعه بلندمدت کشور و مبتنی بر اصول مصوب آمایش سرزمین می­باشد که شامل ملاحظات امنیتی و دفاعی، کارایی و بازدهی اقتصادی، وحدت و یکپارچگی سرزمین ایران، گسترش عدالت اجتماعی و تعادل­های منطقه­ای، حفاظت محیط زیست و احیا منابع طبیعی، حفظ هویت اسلامی، ایرانی و حراست از میراث فرهنگی، تسهیل و تنظیم روابط درونی و بیرونی اقتصاد کشور، رفع محرومیتها، به­خصوص در مناطق روستایی کشور تنظیم شده است. پژوهش حاضر کاربردی می­باشد و بر اساس ماهیت و روش از روش توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. ماهیت داده­های مورد استفاده کمی است و شیوه گردآوری داده­ها و اطلاعات میدانی و اسنادی می­باشد. چارچوب نگارش را میتوان بر پایه رابطه متقابل شاخص­های امنیت در بعد سیاسی، جمعآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه­ای و تحقیقات میدانی (مصاحبه) و تهیه پرسشنامه صورت پذیرفته است که برای تحلیل داده­های این قسمت از مدل تحلیل سلسله مراتبی و تکنیک AHp استفاده شده است.سوال پژوهش امنیت سیاسی در استان سیستان و بلوچستان در چه وضعیتی می­باشد و به تفکیک شهرستان­های استان وضعیت چگونه است؟ که از این رو، هدف پژوهش بررسی امنیت سیاسی استان سیستان و بلوچستان در پهنه سرزمینی، می­باشد. بر اساس نتایج حاصله در حوزه امنیت سیاسی شهرستان­های زابل، دلگان، نیمروز، زهک و مهرستان (زابلی) به ترتیب اولویت نسبت به دیگر شهرستانها دارای امنیت سیاسی بیشتری می­باشند.

Keywords:

امنیت سیاسی , سیستان و بلوچستان , تحلیل سلسله مراتبی , برنامهریزی منطقهای