تورج افشون - گروه علوم سیاسی، سیاستگذاری عمومی، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
عبد الحسین الله کرم - نویسنده مسئول: گروه علوم سیاسی، اندیشه سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

برای درک رویکردهای یک کشور در چهارچوب سیاست خارجی وجود دادههای مهمی نظیر کمیت و کیفیت حضور بازیگران خارجی، تکامل یا وجود نقایص در ساختار حقوقی ـ حاکمیتی، طرز تفکر نخبگان سیاسی، نحوه قشربندیهای اجتماعی و سیاسی، موقعیت ژئوپلیتیکی، ژئواکونومیکی و ژئوکالچری ضروری است. درمورد سیاست خارجی عراق در قبال جمهوری اسلامی ایران نیز علاوه بر داده­های یاد شده­، موضوعاتی دیگر نظیر منازعات ارضی و مرزی با همسایگان، اشتیاق بیش از حد برای رهبری جهان عرب و ایفای «نقش بزرگ یا متناسب» در حل مسائل منطقه، تمایلات استراتژیک برای فعالیت ملموس در حوزه خلیج فارس و رهایی از تنگنای ژئوپلیتیکی­، تاثیرگذار است. امریکاییها پس از اشغال عراق در سال ۲۰۰۳­، تلاش بسیاری کرده­اند تا حلقههای تصمیمگیر در سیاست خارجی عراق را تحت­الشعاع خواسته­های خود قرار دهند، این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن عناصر قدرت نرم در عراق، توانایی بیشتری دارد که رفتارهایش در نظر دولت و جامعه عراق، مشروع­تر جلوه نماید. پژوهش پیش رو، تلاش دارد ضمن اشاره به