بررسی آمفیبولیتهای منطقه بهرامگور ‏در شمالباختری معدن گلگهر سیرجان- کرمان با تاکید بر پاراژنز کانیها و دادههای شیمی سنگکل

منطقه بررسیشده در شمالباختری معدن گلگهر سیرجان (منطقه حفاظتی بهرام‏گور) استان کرمان جای دارد و بخشی از پهنه سنندج- سیرجان است. این منطقه دربردارنده سنگ‏های دگرگونی گوناگون با خاستگاه آذرین بازی و رسوبی اسلیت، فیلیت، شیست (گارنتشیست، آمفیبولشیست، میکاشیست، کیانیتشیست)، اپیدوتآمفیبولیت، آمفیبولیت، گنیس، کوارتزیت و مرمر است. از میان سنگ‏های یادشده، آمفیبولیت‏ها با پاراژنز متفاوت، دچار بالاترین درجه دگرگونی تا رخساره آمفیبولیت شده‏اند. خاستگاه آمفیبولیت‏های یادشده، سنگ‏های آذرین بازی است که ترکیب شیمیایی آنها در محدوده تولهایتی تا کالکآلکالن و سنگمادر آنها از نوع پوسته اقیانوسی بوده است. برپایه نمودارهای زمینشیمیایی، آمفیبولیت‏های منطقه چهبسا به پهنه‏های زمینساختی پشتکمانی (BABB) وابسته بودهاند که شباهت بسیاری به پشته‏های میاناقیانوسی (MORB) دارند. ماگمای اولیه سنگ‏های آذرین بازی و سنگمادر آمفیبولیت‏ها، از اسپینلپریدوتیت جدایش یافته است. برپایه داده‏های با آنومالی مثبت Ba، آنومالی منفی Nb و نسبت کم Nb/U، ماگمای سازنده سنگمادر هنگام بالاآمدن، دچار آلودگی پوسته‏ای شده است و این نکته نشان میدهد ماگما چهبسا در یک محیط فرافرورانش وابسته به اقیانوس نئوتتیس جایگزین شده است.

Keywords:

پاراژنز کانی‏ها , پشتکمانی , پشته‏های میاناقیانوسی , آلودگی پوسته‏ای , رخساره آمفیبولیت , پهنه سنندج- سیرجان , ‏منطقه بهرامگور سیرجان