هوشنگ پورکاسب - گروه زمینشناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
علیرضا زراسوندی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
منصور عادل پور - گروه زمینشناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران

آمیزه افیولیتی حیدرآباد در زمیندرز سیستان، در مرز میان بلوک‏های قاره‏ای لوت و افغان جای گرفته است. این آمیزه دربردارنده پریدوتیت‏های گوشته‏ای و توالی پوستهای است. پریدوتیت‏های گوشته‏ای بیشتر شامل هارزبورژیت و هارزبورژیت سرشار از کلینوپیروکسن هستند و در جایگاه پشته میاناقیانوسی پدید آمده‏اند. این پریدوتیت‏ها تحتتاثیر محلول‏های گرمابی قرار ‏گرفته و دگرسان شده‏اند. در این منطقه، کانه‏زایی آهن و مس در پی رفتار سیالهای ‏گرمابی‏ روی داده است که در راستای‏ شکستگی‏ها و گسل‏ها در‏ حرکت بودهاند. ساخت و بافت ماده معدنی بهصورت پرکننده فضای خالی، دانه پراکنده، رگه‏رگچه و جانشینی است. دو فاز مهم برای رخداد کانهزایی در این محدوده شناخته شد. فاز نخست فرایندهای را دربر میگیرد که کانهزایی سولفیدی در پریدوتیت‏های گوشته‏ای را بهدنبال داشتهاند. فاز دوم، فرایند ورود سیالهای اکسیدی است که کانهزایی مگنتیت را پدید آورده است. برپایه بررسیهای ریزکاو الکترونی، کانی‏های الیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن و اسپینل سازنده‏های اصلی پریدوتیت‏های گوشته‏ایاند. بیشتر الیوین‏های پریدوتیت‏های گوشته سرپانتینی شده‏اند؛ اما الیوین‏های سالم از نوع فورستریتاند. همچنین، ارتوپیروکسن‏ها از نوع انستاتیت، کلینوپیروکسن‏ها از نوع دیوپسید و اسپینل‏ها از نوع آلومینیم کروم‏دارند.

حیدرآباد, زمیندرز سیستان, پریدوتیت‏های گوشته‏ای, کانه‏زایی آهن و مس