محسن سیفی - استادیار گروه زبان وادبیات عربی، دانشگاه کاشان، ایران
فاطمه سرپرست - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی، دانشگاه کاشان، ایران

مترجم و شاعر سوری، محمد الفراتی(۱۸۸۰-۱۹۷۸م) «نینامه» مولوی را به زبان شعر ترجمه نموده است. وی با وجود آشنایی با زبان فارسی گاه در فهم، دریافت و انتقال استعاره و کنایه موجود در زبان مولوی موفق نبوده است. لذا این جستار با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، سعی دارد به بررسی و ارزیابی دریافت معنایی استعارات و کنایات موجود در نینامه، توسط محمد الفراتی بپردازد که در پی آن برای مخاطب روشن میگردد با وجود تلاشهای مترجم، شکاف معنایی و نارسایی در معادلگزینی در ترجمه وی به چشم میخورد. همچنین روشن میگردد که فهم مقصود اصلی بسته به درک معانی پوشیده واژگان و تعابیر دارد و به دنبال آن برای خواننده روشن میشود که مترجم با مبنا قرار دادن متن مبدا تلاش نموده در نقل معانی امین باشد، اما گاه، وجود مفاهیم کنایی و استعاری وی را از رسیدن به پیام مولوی بازداشته و نتوانسته پی به مقصود شاعر ببرد، در نتیجه ترجمه لفظی را اختیار نموده که معنا و عناصر فرهنگی زبان مبدا در آن نادیده گرفته شده است.  

ادبیات تطبیقی, نینامه, محمد الفراتی, نقد ترجمه, استعاره و کنایه