فرزاد امیرخانی - کارشناس ارشد مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
امیرحسین امیری - دانشیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
راشد صحراییان - استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

در این مقاله سعی شده است با ادغام شبیهسازی و الگوریتم ژنتیک رویکردی پیشنهاد شود که بتوان از آن در هر مسئله تولید کارگاهی که قابلیت مدلشدن با شبیهسازی را داشته باشد استفاده کرد. در رویکرد پیشنهادی برای درنظرگیری محدودیتهایمسئله از مدل شبیهسازی و برای بهینهسازی از الگوریتم ژنتیک استفاده میشود. بدین منظور ماتریسی بهعنوان رابط تعریف میشود که همزمان نقش بردار کنترلی برای مدل شبیهسازی و نمایش ماتریسی جواب برای الگوریتم ژنتیک را ایفا میکند. در این روش با استفاده از الگوریتم ژنتیک تغییراتی درماتریس اعمال میشود و سپس ماتریس وارد مدل شبیهسازیشده و تابع هدف تعریفشده در مسئله بهعنوان تابع برازش برای الگوریتم ژنتیک گزارش میشود و این روند تا رسیدن به شرایط اتمام الگوریتم ادامه پیدا میکند. روش پیشنهادی بر مسائل معیار تولید کارگاهی سنتی و با تابع هدف زمان اتمام آخرین کار آزمایش میشود و نتایج حاصل با نتایج روش برنامهریزی عدد صحیح مختلط مقایسه میشود. سپس اولویتدهی مناسب برای مینیممکردن تابع هدف چندگانه، در یک سیستم تولید کارگاهی پویای دارای خرابی و دوبارهکاری به دست میآید. نتایج بهدستآمده نشان میدهد روش بهینهسازی براساس شبیهسازی از توانایی بالایی برای مدلسازی و یافتن جواب مناسب در اکثر مسائل تولید کارگاهی برخوردار است.

الگوریتم ژنتیک, بهینهسازی براساس شبیهسازی, سیستم تولید کارگاهی پویا