سید جواد موسی کاظمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه امام حسین (ع)
محمد رکنی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی، سازمان مدیریت صنعتی ایران
امیرحسین اخروی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشگاه فردوسی مشهد

در راستای انجام این تحقیق، پس از آنکه خودارزیابی براساس مدل EFQM از سوی صاحبنظران صنعت انجام شد، پروژههای بهبود استخراج گردید. مسلما پروژههایی باید اجرا شوند که بیشترین بهبود را ایجاد نمایند. انتخاب شاخصهای مناسب، ازجمله "میزان منابع مورد نیاز"، "میزان تاثیر بر ذینفعان" و "احتمال موفقیت پروژه" تاثیر بسزایی در انتخاب دارند؛ که این شاخصها در ماتریس تلاش-موفقیت مدنظر قرار گرفتهاند. همچنین، ازآنجا که هر پروژه به یکی از معیارهای EFQM وابسته است، وزن این معیارها نیز بومی شده است. در نرمافزار طراحی شده در این تحقیق، ازیک سو، مکانیزم امتیازدهی پروژهها براساس ماتریس تلاش-موفقیت، و ازسوی دیگر، امکان تعیین وزن بومی با استفاده از روش AHP گروهی-فازی تعبیه شده است. در این مقاله نحوه اولویتبندی پروژههای بهبود توسط نرمافزار نیز تشریح شده است. در نهایت، خروجی این روش، نرمافزار و تحقیق، تعیین پروژههایی است که بیشترین بهبود را برای صنعت در بر دارند و در اولویت بالاتری قرارگرفتهاند.

AHP گروهی- فازی, EFQM, ماتریس تلاش – موفقیت, نرم افزار