زهرا اخوان صراف

آیتالله محمدهادی معرفت (م ۱۳۸۵ش) قرآنشناس برجسته همروزگار ماست که دیدگاهها و روشهای ممتاز وی در علوم قرآنی و تفسیر، تاثیری شگرف بر آینده مطالعات این عرصه دارد. اصل توجه یک فقیه و اصولی ممتاز به دانشهای قرآنی سرچشمه برکات فراوان است، بهویژه آنکه وی در هر زمینهای وارد شده به نوعی نوآور است. منظور از نوآوری به طورعام امتیازات مطالعات و افادات قرآنی ایشان هم در روش و هم در محتواست. نوشتار حاضر ابتدا امتیازات روشی و سلوک علمی ایشان را بررسی میکند و نشان میدهد که ایشان در هر موضوع علمی اندیشههای جالب توجه را به میدان بحث میآورد و برای کشف اصل مشترک دیدگاههای مختلف و ایجاد توفیق و پرهیز از شعبهپنداری و تفرق تلاش مینمود، به رویدادهای علمی در روزگار خود بسیار حساس بود و با شبههها برخوردی بصیرت آمیخته، علمی و دقیق داشت، میان علوم قرآنی و دیگر دانشها پیوند زد و براین باور بود که هر کسی به میزانی که رسوخ در علم دارد میتواند به عرصه فهم قرآن وارد شود. این نوشتار آنگاه به برجستگیها و نوآوریهای محتوایی وی در حوزه تفسیر و علوم قرآن میپردازد که شامل آرای ایشان در اعجاز، نزول و جمع قرآن، حفظ قرآن از تحریف، روایات تحریف، وجود لحن در قرآن، زبان قرآن، قصص قرآنی، روایات تفسیری، تاویل و بطن قرآن، ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه است.

قرآن, محمد هادی معرفت, علوم قرآنی, تفسیر, نوآوری