محسن منصوری - دانشجویان کارشناسی ارشد اصلاح نباتات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرما
پیمان ابراهیمی

ذخیره ژنتیکی گیاهان دارویی با توجه به کاربرد های روز افزون آنها در دارو سازی و مواد آرایشی و بهداشتی یکی از سرمایه های هر کشور محسوب می شود. بیوتکنولوژی با توسعه روش های آزمایشگاهی برای حفظ ژرم پلاسم کمک شایانی به حفظ ذخایر ژنتیکی نموده و رشته ای به نام حفاظت انجمادی(Cryopreservation برای نگهداری مواد در شرایط انجماد را بوجود آورده است. گیاه آویشن(thymus officinalis L.)گیاهی دارویی متعلق به تیره نعناع و خانوادهLamiaceae می باشد . در این آزمایش برای اولین بار حفاظت انجمادی بر روی این گونه انجام می شود. در این آزمایش گیاهچه های بذری با عمر 3 روزاز جوانه زنی با دو محلول شناخته شده در حفاظت انجمادی گیاهان به نام های2 PVS و 3 PVS و یک محلول تغییر یافته مورد تیمار قرار گرفتند. زمان قرار گرفتن گیاهچه ها در محلول های حفاظتی با چهار سطح زمانی 30T 60 T 90, 120 nrdri مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها پس از تیمار در نیتروژن مایع به مدت 18 ساعت باقی ماندند و سپس گیاهچه ها بازیابی و در محیط کشت موراشیک و اسگوکMS) کشت شدند. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار بصورت فاکتوریل انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده های آزمایش نشان داد نوع محلول های حفاظتی و زمان تیمار، از نظر میزان زنده ماندن گیاهچه ها دارای تاثیر معنی داری در سطح 0.01 بوده است. اثرات متقابل در این آزمایش معنی دار نبود. مقایسه میانگین ها به روش چند دامنه ای دانکن نشان داد محلولPVS2 دارای بیشترین میانگین و دارای تفاوت معنی داری با سایر محلول ها در سطح 0,05 بوده است. در مقایسه میانگین زمان تیمار با محلول ها نیز تیمار 120 دقیقه دارای بیشترین میانگین و دارای تفاوت معنی دار با سایر زمان ها در سطح 0,05 بود

حفاظت انجمادی، شیشه ای شدن، آویشن PVS2